و همینطور آریا و کاتلین

دوست دارم که مثل گذشته، زیبا و خالص باشم.

یه بار که داشتم با قطار از مشهد برمی‌گشتم به تهران، توی کوپه‌مون یه خانوم مسنی بود که هنوز ده دقیقه نگذشته بود، از یه دختر دیگه‌ای تو کوپه پرسید که آیا قصد ازدواج نداره.

واقعا به این که چطور تو ده دقیقه روش شده که همچین چیزی بپرسه، کاری ندارم. فقط واقعا کل مدت داشتم به این فکر می‌کردم که چرا از من نپرسید؟ شاید قصد ازدواج داشتم من.

ینی دو ماه گذشته، و من همچنان دارم بهش فک می‌کنم.

ای خدا.

داشتم می‌گفتم که گم شدن یه خوبی داره، اونم این که تکلیفت مشخصه دیگه؛ گم شدی. پیدا شدن نه، نمی‌فهمی داری پیدا می‌شی واقعا، یا بیش‌تر راه رو گم می‌کنی.

اوه ، پیامبر عزیز ، داری اشتباه می کنی. بالاترین مرتبه ی نعمت های خدا دیدار محبوب نیس.فردوس هم نیس.

در درجه اول، در دو ثانیه خوابیدنه. در درجه ی دوم هم در دو ثانیه خوابیدنه.در درجه ی سوم حدس بزنین چیه؟ 

بله ، در دو ثانیه خوابیدنه.

آیا نمیشه به من یه جایی تو یه آزمایشگاهی بدین و بزارین کمتر حرص بخورم؟

کوچک ترین میلی -تاکید می کنم، کوچکترین- میلی به حقوق میلیاردی یا بورسیه شدن ندارم. صرفا می خوام یه جایی از این دنیا رو پیدا کنم که توش بتونم مفید باشم، که دانشمندی بشم که تو شش سالگیم می خواستم.

و حالا عزیزم ، اون جزیره های یخ زده دیگه تکون نمی خورن. اون شهر نیمه ویران دیگه خالی از زندگی نیس.

چرا کسی از انبوه ریاضیایی که فقط به خاطر تنفر از زیست میرن ریاضی حرف نمی زنه؟

نمی تونم اینو با قطعیت راجب تمام تجربیا بگم. ولی تجربیای اطراف من این طورین که سه صفحه ی تمام تاریخ ادبیات می خونن که توش بالغ بر سی کتاب به همراه توضیحات اومده و از بین اون همه صرفا روی ترکیب «بسیاری از ..» می مونن. واسه امتحانم فک کنم فقط همونو می خونن.

ینی بعد از این همه ، تک تکمون وسواس پیدا کردیم رو قیدا.

ترامپ اگه بیاد روی خونه ی ما بمبم بندازه مامانم میاد می گه :«چه اقدام زیبایی، چه انسان فرهیخته ای، چه موهای قشنگی، واقعا باید این کارو از خیلی قبل ترا می کرد.» 

از من نپرسین چرا ، وقتی بعد از هیفده سال زندگی در مجاورت این زن و مرد هنوز نفهمیدم چرا.