آدما یکی نیستند , هدفا یکی نیستند , زندگیا یکی نیستند.

می دونی , من از دسته بندی کردن آدما چندان خوشم نمیاد. منظورم اینه که مثلا اکثر مردم , دخترا رو به دو دسته ی "به خودشون نمی رسن" و"به خودشون می رسن " تقسیم می کنن و با همین فرمون میرن جلو , دسته ی اول درس خونن و بالعکس , دسته ی دوم سطحین , دسته ی اول تنبل و شلخته ان در حالی که دسته ی دوم چند بعدی , نمونه و فلانند.بستگی داره از کی بپرسی , جواب های مختلفی پیدا می کنی.

و خب این دیگه داره کم کم مزخرف میشه.

ینی خب , خیلی ساده اس , بعضیا به ظاهرشون می رسن چون این طوری راحتند و بعضیا به ظاهرشون نمی رسن چون اینطوری راحتند.نمی فهمم چرا فهمش این قدر سخت باید به نظر بیاد.

من تو زندگیم با آدمای خیلی خیلی زیادی برخورد کردم که بر اساس تصور عموم از واژه ی "درس خون" باور نمی کردن که من نصف زندگیم دارم آهنگ گوش می دم یا مثلا شیفته ی مدم. و یا مثلا همین ذهنیت در مورد افراد مذهبی هم وجود داره. در واقع از هر چیزی یه پیشفرضی هس که عمرا اگه اصلاح بشه.

و اینستا و تلگرام پره از متنایی در مدح دخترایی که آرایش نمی کنن و مجبور نیستن موقع غذا خوردن رژشون رو پاک کنن و تو سبزه ها غلت می زنن بدون این که به لباساشون اهمیت بدن و فلان و بیسار و کاماااان , تا کی می خواد این دسته بندی دخترای راحت و ناراحت ادامه پیدا کنه ؟؟