464

من فک کنم هیچ وقت به این موضوع این جا اشاره نکردم، یا اگه اشاره کردم سطحی بوده، ولی پاییز امسال، کلش به دیدن How I met your mother گذشت. به شکل دقیق تر این که من هر روز از اون شکنجه گاه روحی که بقیه با عنوان "دانشگاه" ازش نام می برند، بر می گشتم. روی تختم که اون موقع تنها تخت تک طبقه اتاق بود (الانم تنها تخت تک طبقه است، ولی دیگه تخت من نیست) می نشستم و به دیوار تکیه می دادم و لپ تاپم که اون موقع هنوز کار می کرد و می تونستم از کیبردش جدا کنم، می ذاشتم روی پام و دو یا سه قسمت (بستگی داشت به شدت ضربه روحی که تو دانشگاه خورده بودم) ازش رو می دیدم. و می دونی، واقعا گوشه امن من توی زندگی اون موقعم بود. چیزی بود که تا حد زیادی من رو نجات می داد. اما حتی جدا از این هم، بهترین سریالیه که من تو زندگیم داشتم.